Αγερμοί του Λαζάρου στην Αιτωλία
Στην Αιτωλία, ανήμερα του Λαζάρου, τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, "τραγουδούσαν το Λάζαρο". Άπ΄ την προηγούμενη μέρα, είχαν επιμεληθεί το Λάζαρο, μία ιδιότυπη ξύλινη κατασκευή, στην οποία κυριαρχούσε ο λουλουδένιος στολισμός. Η κατασκευή του Λάζαρου γινόταν ωε εξής:
Έπαιρναν ένα χοντρό καλάμι, μήκους 2 περίπου μέτρων, στην κορυφή του οποίου προσάρμοζαν ένα στεφάνι καμωμένο από ξυλόβεργες. Στο μέσον του στεφανιού, τέμνονταν δύο διάμετροί του, σχηματίζοντας σταυρό. Όλο το στεφάνι περιπλέκονταν με λογιών - λογιών λουλούδια. Κυριαρχούσαν τα αγριολούλουδα, οι βιολέτες, τα κρίνα, που αφθονούσαν την περίοδο αυτή. Στα δύο άκρα της οριζόντιας διαμέτρου του στεφανιού, προσδένανε δύο άσπρα χειρομάντηλα. Στην κατασκευή αυτή προσδένανε και μερικά μικρά κουδουνάκια.
Όλη αυτή η κατασκευή, λεγόταν Λάζαρος. Τα παιδιά έβγαιναν για τραγούδι νωρίς το πρωί, πρίν ξεκινήσουν οι νυκοκυραίοι για τις δουλειές. Πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι κι όταν έφταναν στην πόρτα του σπιτικού, έλεγαν: Καλημέρα, Χρόνια Πολλά, να τα πούμε; Η απάντηση ήταν συνήθως καταφατική. Σήκωναν το Λάζαρο και ξεκίναγαν.
Αγερμοί του Λαζάρου στην Αιτωλία
Σήμερα έρχεται ο Χριστός
ο επουράνιος Θεός
εν τη πόλει Βηθανία
Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρο τον αδερφό τους
και τον καρδιακό τους
την ημέρα την Τετάρτη
κίνησε ο Χριστός για νάρθει
και εβγήκε κι η Μαρία
έξω από τη Βηθανία
πέφτει εμπρός γονατιστή
και τα πόδια του φιλεί
αν εδώ ήσουν Χριστέ μου
δεν θα πέθαιν΄ ο αδερφός μου
τότε ο Χριστός δακρύζει
και τον Άδη φοβερίζει
Άδη – Άδη τάρταρέ μου
έβγα έξω Λάζαρέ μου
πές μας Λάζαρε μ΄ τι είδες
κεί στον Άδη που επήγες
είδα φόβους είδα τρόμους
είδα βάσανα και πόνους
δώστε μου λίγο νεράκι
να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδίας των χειλέων
και μη με ρωτάτε πλέον.
Στο σημείο εκείνο που το πολύ ευχάριστο τραγούδι έλεγε: Άδη - Άδη τάρταρέ μου..., τα παιδιά κουνούσαν το Λάζαρο και χτυπούσαν τα κουδουνάκια. Στο τέλος του τραγουδιού, προσέθεταν και την ευχή: Και του χρόνου. Ακολουθούσαν τα φιλέματα, συνήθως αυγά, γλυκά, αλλά και κανένα ψιλό.