Το Αγουτσάπι

Με το όνομα αυτό, ήταν γνωστό στην περιοχή, σ΄ όλη τη Ρούμελη κατά τον Δημ. Λουκόπουλο, ένα είδος τσαπιού με μικρό στόμα, το μισό της τσάπας, περίπου 10 εκατοστών μήκους, αλλά μακρύτερο, 40 περίπου εκατοστά. Στο Ξηρόμερο, ήταν γνωστό σαν χωραφοτσάπι.
Το μεταχειρίζονταν κυρίως για να ανοίγουν τις γούβες, τα γουβιά, τους λάκκους δηλαδή που έκαναν στα αμπέλια, όταν έκαναν τις καταβολάδες(1). Για το λόγο αυτό πήρε το συγκεκριμμένο εργαλείο το όνομα γουβοτσάπι, αγουβοτσάπι, αγουτσάπι, γουτσάπι.
Το αγουτσάπι εκτός από τα γουβιά έκανε και καλό σκάλισμα στ΄ αμπέλι.

(1) καταβολάδα =  τρόπος πολλαπλασιασμού του αμπελιού. Έπαιρναν μιά μακριά βέργα από το κλήμα, έσκαβαν στο έδαφος και την έχωναν, αφίνοντας την άλλη της άκρη στον αέρα, σε απόσταση ενός μέτρου. Τα θαμμένα στο χώμα, μάτια της κληματόβεργας, σε μερικούς μήνες έβγαζαν ρίζες. Τότε απόκοβαν τη βέργα από το παληό κλήμα, κι είχαν έτσι ένα νέο κλήμα.